Περισσότεροι από τους μισούς γάμους καταλήγουν σε διαζύγιο και το 83% των ανδρών και το 75% των γυναικών ξαναπαντρεύονται. Άρα τα θέματα που καλείται να αντιμετωπίσει ένα ζευγάρι ξαναπαντρεμένων συζύγων πρέπει να εξεταστούν με προσοχή.
- Τα παιδιά σου, τα παιδιά μου ή τα παιδιά μας: Ένα συνηθισμένο πρόβλημα έγκειται στην πίστη και στην αφοσίωση των μελών της οικογένειας. Το ποιος "ανήκει" στην οικογένεια και ποιος "δεν ανήκει" μπορεί να μην είναι σαφές και να ποικίλλει στο μυαλό των διαφορετικών μελών της οικογένειας. Για παράδειγμα, τα παιδιά μπορεί να νιώθουν τύψεις απέναντι στον απόντα φυσικό γονιό τους αν τους αρέσει να ζουν με τον πατριό ή τη μητριά τους. Από την άλλη, ένας πατριός ή μία μητριά μπορεί να νιώθει ένοχος/η που περνά περισσότερο χρόνο και καλλιεργεί μια πιο στενή σχέση με τα παιδιά του/της συζύγου του/της απ' ότι με τα δικά του/της παιδιά. Αυτό μπορεί ακόμη να οδηγήσει τα ίδια του/της τα παιδιά σ'ένα μίσος απέναντί του/της.
- Μία ή δύο οικογένειες;...: Το πρόβλημα της αφοσίωσης αυξάνεται από την τάση των παιδιών από διαφορετικούς γονείς που ζουν κάτω από την ίδια στέγη να θεωρούν τους εαυτούς τους όχι σαν μία οικογένεια αλλά σαν δύο. μπορεί να εκφραστούν λόγια όπως: "Δεν είσαι ο αδερφός μου" ή "Μη μιλάς έτσι στη μητέρα μου".
- Ανταγωνισμός: Τα διαφορετικά παιδιά των συζύγων μπορεί ν' αρχίσουν ένα σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ τους προκειμένου να προσελκύσουν την προσοχή των γονιών τους. Την ίδια τακτική μπορεί να ακολουθούν και οι φυσικοί γονείς με την προοπτική να κερδίσουν την αγάπη του παιδιού.
- Ανατροφή: Οι ξαναπαντρεμένοι γονείς μπορεί ακόμη να διαφέρουν στις μεθόδους που χρησιμοποιούν για την ανατροφή των παιδιών τους. Πρέπει να έρθουν σ' επαφή με τα παιδιά του/της συντρόφου τους χωρίς όμως να τους δοθεί η ευκαιρία να αναπτύξουν κανόνες και να συμφωνήσουν με συνήθειες αυτών των παιδιών όταν ήταν πιο μικρά. Ξαφνικά πρέπει να συνεργαστούν ως γονείς, χωρίς να έχουν στη διάθεσή τους να προετοιμαστούν.
- Πειθαρχία: Ακόμη κι αν οι ξαναπαντρεμένοι γονείς θέλουν να λειτουργήσουν ως ομάδα, αποθαρρύνονται από την τάση του φυσικού γονιού να υιοθετεί το ρόλο του τηρητή της πειθαρχίας με τα παιδιά του. Μπορεί να πει: "Είναι η κόρη μου - θα το χειριστώ εγώ". Όταν ο πατριός ή η μητριά προσπαθούν να επιβάλλουν έναν κανόνα, τα παιδιά μπορεί να αμφισβητήσουν αυτό το δικαίωμα του/της, ιδιαίτερα όταν ο κανόνας διαφέρει απ' εκείνον του φυσικού γονιού τους - προκαλώντας έτσι μία σύγκρουση.
- Συγκρούσεις: Οι συγκρούσεις που προκύπτουν από διαφορές στον τρόπο ανατροφής των παιδιών είναι δυνατόν να οδηγήσουν τους ξαναπαντρεμένους συζύγους σε διάφορες μορφές συμμαχίας: η γυναίκα να πάρει το μέρος του συζύγου της εναντίον του φυσικού του παιδιού, τα διαφορετικά παιδιά να συνασπιστούν με τον ένα γονιό ή ο σύζυγος να πάρει το μέρος των φυσικών του παιδιών κατά της συζύγου του. Ένα ξαναπαντρεμένο ζευγάρι ερχόταν σε σύγκρουση όταν τα παιδιά του συζύγου που ζούσαν με τη μητέρα τους περνούσαν από το σπίτι απροειδοποίητα μετά το σχολείο. Η μητριά συνήθως πίστευε πως έπρεπε να τηλεφωνήσουν πρώτα, ενώ ο πατέρας ένιωθε πως τα παιδιά έπρεπε να είναι ελεύθερα να τους επισκέπτονται όποτε ήθελαν.
Ορισμένοι ειδικοί ισχυρίζονται πως το ποσοστό των διαζυγίων στους δεύτερους γάμους είναι σχεδόν το ίδιο υψηλό όσο και στους πρώτους γάμους. Ωστόσο, πιστεύω πως, αν οι σύζυγοι είναι προετοιμασμένοι για τα ψυχολογικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν, θα μπορέσουν κιόλας να τα επιλύσουν.
Κάποια από αυτά τα προβλήματα στρέφονται γύρω από βασικές πεποιθήσεις και προσδοκίες, όπως:
- Η νέα μας οικογένεια πρέπει να είναι πιο ευτυχισμένη απ'την παλιά
- Τα παιδιά του/της συζύγου μου πρέπει να με βλέπουν ως τη νέα μαμά τους/ το νέο μπαμπά τους.
- Τα παιδιά μου δε θα με αγαπούν αν αφοσιωθούν στον πατριό ή τη μητριά τους.
- Αν τα παιδιά μου ενδιαφέρονται για το φυσικό (απόντα) γονιό τους, δεν μπορούν να ενδιαφερθούν για μένα.
- Ο νέος μας γάμος πρέπει να είναι απαλλαγμένος από συγκρούσεις.
- Πρέπει να προσπαθήσω να είμαι τέλειος/α γονιός και πατριός/μητριά.
Επίσης, οι ξαναπαντρεμένοι γονείς είναι καλό να σταματήσουν τις κατηγορίες ("Ο γιος σου θα ήταν μια χαρά αν η πρώην σύζυγός σου τον άφηνε μόνο" ή "Ο πρώην σύζυγός σου είναι πολύ χαλαρός με την κόρη σου") και να αντιμετωπίζουν την κάθε δυσκολία ως ένα πρόβλημα που απαιτεί λύση. Όταν οι σύζυγοι διαφέρουν, πρέπει να κάνουν διάφορες διαπραγματεύσεις. Ακόμη περισσότερο απ' ότι στις πρώτες τους οικογένειες, τα ξαναπαντρεμένα ζευγάρια πρέπει να μοιραστούν τις ευθύνες τους, να κάνουν συστηματικά σχέδια και να θέσουν προτεραιότητες.
Οι ξαναπαντρεμένοι σύζυγοι πρέπει ακόμη να συμφωνήσουν σε θέματα όπως πόση αυτονομία θα δώσουν στα παιδιά τους, ποιους περιορισμούς πρέπει να τους επιβάλλουν, καθώς και το βαθμό στον οποίο θα τους επιτρέπεται να εκφράσουν το θυμό τους προς τον ένα γονιό.
Η ζωή σ' ένα δεύτερο γάμο απαιτεί πολλούς συμβιβασμούς, αλλά αυτοί μπορούν να επιτευχθούν μόνο αν οι σύζυγοι δείξουν το απαραίτητο ενδιαφέρον και προσοχή. Πρέπει να είναι ευαίσθητοι στις ανάγκες και επιθυμίες ο ένας του άλλου και να καλλιεργήσουν έναν εξαιρετικό βαθμό υπομονής και ανεκτικότητας. Βάσει αυτής της καλής διάθεσης, μπορούν να κατακτήσουν ένα καλύτερο επίπεδο σταθερότητας και ευτυχίας απ'ότι στον πρώτο τους γάμο.
(Από το βιβλίο "Δεν αρκεί μόνο η αγάπη" του Άαρον Μπεκ)
