Χτυπάει ή δαγκώνει τους άλλους;

Το πρόβλημα: Δαγκώνει τα άλλα παιδάκια ή ακόμα και τους γονείς, τη γιαγιά, τη νονά κ.λπ.

H λύση: Συνήθως τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι αυτά που δαγκώνουν περισσότερο. Ειδικά όταν συνειδητοποιήσουν ότι το δάγκωμα συνεπάγεται άμεση αντίδραση της μαμάς και απόσπαση της προσοχής της. Αν η μαμά και ο μπαμπάς υπενθυμίζουν συνεχώς στο παιδί με ήρεμο και ευγενικό τρόπο ότι «δεν είναι σωστό να δαγκώνουμε» τότε σιγά σιγά θα αρχίσει να εγκαταλείπει αυτή τη συνήθεια. Αν δούμε ότι συνεχίζει μετά την παράκλησή μας, τότε λίγα λεπτάκια στο δωμάτιό του χωρίς παιχνίδια και χωρίς την προσοχή της μαμάς, μπορεί να το βάλει να το ξανασκεφτεί αν θα το επαναλάβει την επόμενη φορά. Αν αντιληφθείτε ότι το δάγκωμα του παιδιού είναι ένα μέσο για να εκφράσει το θυμό του, τότε καλό θα ήταν να το μάθετε να τον εκφράζει με λόγια και όχι με δαγκωματιές, συζητώντας μαζί του τι ήταν αυτό που το εκνεύρισε.

Το πρόβλημα: Χτυπάει τους άλλους

Η λύση: «Για τι πράγμα είναι τα χέρια; Για να χειροκροτούμε, για να χαϊδεύουμε, για να αγκαλιάζουμε και για να κρατάμε. Όχι για να χτυπάμε.» Όσον αφορά τα χτυπήματα προς τους γονείς ή άλλα παιδάκια, ο κανόνας είναι σαφής: Κανείς δεν επιτρέπεται να χτυπάει κάποιον άλλο. Αλλιώς, θα φεύγει από την υπόλοιπη παρέα και τα παιχνίδια του και θα μένει μόνος του. Όταν παραβεί τον κανόνα αυτό, τότε χάνει χωρίς διαπραγματεύσεις κάποιο από τα προνόμιά του: το παγωτό, την βόλτα, το καινούργιο παιχνίδι, την τηλεόραση.

Συζητήστε με το παιδί τι μπορεί να κάνει εναλλακτικά, αντί να χτυπάει κάποιον άλλο, όταν θυμώνει. «Τι θα έλεγες να κλωτσούσες την μπάλα σου, όταν θέλεις να χτυπήσεις κάποιον;» ή «Πάρε το μαξιλάρι σου και χτύπα αυτό, όχι την αδερφή σου». Η μετάθεση του θυμού σε κάποιο αντικείμενο είναι ένα προσωρινό μέτρο αντιμετώπισης του θυμού, αλλά καταφέρνει και μειώνει αρκετά τα επίπεδα εκνευρισμού του, μέχρι τουλάχιστον να μπορεί να συζητήσει τον λόγο για τον οποίο θύμωσε. Πείτε του ότι με το να δέρνει κάποιο άλλο παιδάκι το πληγώνει και το κάνει δυστυχισμένο και ότι μπορεί να λύσει τις διαφορές του με αυτό αν μοιραστεί περισσότερα παιχνίδια μαζί του ή παίζοντας σύμφωνα με τους κανόνες.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά τείνουν να μιμούνται τους γονείς του ή κάποια ισχυρά πρότυπα μέσα στην οικογένεια, οπότε καλό θα ήταν να μην τους δίνετε κάποιο κακό παράδειγμα διαχείρισης θυμού, γιατί μετά θα είναι δύσκολο να το αλλάξετε. Ό,τι και να γίνει, προσπαθήστε να παραμείνετε ήρεμοι και να μην καταφύγετε στη βία. Επίσης, μην τα ενισχύετε να είναι επιθετικά με το να γελάτε όταν χτυπάνε «για πλάκα» το ένα το άλλο ή με το να τα επιδοκιμάζετε όταν χτυπάνε κάποιο παιδί που τα αδίκησε. Για κανένα λόγο, η βία δεν θα πρέπει να είναι η λύση. Μην ξεχνάτε όμως να τα ανταμείβετε όταν επιλύουν τις διαφορές τους με μη επιθετικό τρόπο. Αυτό θα τα ωθήσει να επαναλάβουν αυτή τη σωστή συμπεριφορά και να «σβήσουν» την επιθετική από την ...ατζέντα τους.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο familylife.gr 

Αρνείται να πάει για ύπνο

Οι λόγοι που ένα παιδί μπορεί να μην θέλει να πάει για ύπνο είναι πολλοί και, τις περισσότερες φορές, απλοί: δεν θέλουν να χάσουν την παρέα των γονιών τους ή άλλων παιδιών, δεν νυστάζουν, φοβούνται ότι θα χάσουν κάποιες ωραίες στιγμές ή στη χειρότερη περίπτωση, κάτι τους φοβίζει στο δωμάτιό τους ή στον ύπνο τους. Προσπαθήστε να καταλάβετε τι απασχολεί το παιδί και ξεκινήστε από μία συζήτηση πάνω σε αυτό.

Η ρουτίνα του ύπνου είναι πολύ βασική για τα παιδιά. Τα παιδιά αγαπούν τα σταθερά προγράμματα, οπότε μην αλλάζετε συχνά την ώρα ύπνου του. Πρέπει να είναι η ίδια κάθε βράδυ, προκειμένου ο οργανισμός του να είναι συνηθισμένος να μειώνει την ενέργειά του όταν πλησιάζει η ώρα ύπνου. Άλλωστε, μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά θέλουν πολλές ώρες ύπνο για να αναπληρώνουν την ενέργειά τους και να μεγαλώνουν σωστά.

Η ρουτίνα του ύπνου θα πρέπει να περιλαμβάνει τα εξής στάδια: μπάνιο, γάλα, δόντια, παραμύθι και κρεβάτι. Μία αγκαλιά καθώς τα σκεπάζετε και ένα φιλί για καληνύχτα. Ξεκινάτε την τελετουργία περίπου μία ώρα πριν την επιθυμητή ώρα ύπνου, δώστε του χρόνο να μαζέψει τα παιχνίδια του και προσπαθήστε να διατηρήσετε ήρεμη την ατμόσφαιρα. Ξεκαθαρίστε του ότι πρέπει να πάει στο κρεβάτι του ακόμα κι αν δεν νυστάζει.

Αν, αφού κλείσει το φως, το παιδί σας καλεί συνεχώς για να ρωτήσει ή να πει μικρά και ασήμαντα πράγματα, τότε μάλλον θέλει για λίγο ακόμα την παρέα σας. Για να μην αρχίστε το φαύλο κύκλο, πείτε του ότι θα πάτε στο δωμάτιό του μόνο αν είναι κάτι επείγον ή «σε λίγο». Έτσι, δεν του αρνείστε αυτό που σας ζητάει αλλά ταυτόχρονα του δίνετε χρόνο να μείνει μόνο του και να χαλαρώσει περιμένοντάς σας, και ίσως το πάρει ο ύπνος στην αναμονή. Μην εμπλέκεστε σε διαφωνίες γιατί τότε θα χαθεί κάθε όρεξη για ύπνος και τα πράγματα μπορεί να πάρουν άσχημη τροπή.

Εάν για κάποιο λόγο, δεν μπορεί με τίποτα να κοιμηθεί μόνο του, τότε πάρτε μία καρέκλα και καθίστε δίπλα του μέχρι να κοιμηθεί. Προσοχή όμως, σε αυτό το διάστημα που είστε δίπλα του δεν επιτρέπονται κουβέντες, αγκαλιές ή χάδια. Κάθε βράδυ θα προσπαθείτε να τοποθετείτε την καρέκλα όλο και πιο μακριά από το κρεβάτι, μέχρι να φτάσετε κοντά στην πόρτα, και μετά να κοιμάται χωρίς την παρουσία σας. Αυτό που έχει σημασία είναι το παιδί να καταλάβει πως ό,τι κι αν γίνει θα είστε εκεί και θα πρέπει να νιώθει ασφαλές. Αν φοβάται κάτι ή αν βλέπει εφιάλτες, η λύση είναι να συζητήσετε μαζί του τι είναι αυτό που τον φόβισε και πώς νιώθει όταν το σκέφτεται, και όχι φυσικά να ενδώσετε στην επιθυμία του να κοιμάται στο κρεβάτι μαζί σας. Εξηγήστε του ότι αν κοιμηθείτε στο κρεβάτι σας και εκείνο στο δικό του, εσείς θα είστε πιο ξεκούραστοι αύριο και μπορεί να το πάτε βόλτα στο πάρκο (Μην πείτε «Αν δεν πας στο κρεβάτι σου, δεν θα σε πάω στο πάρκο»).

Προκειμένου να κοιμηθεί πιο εύκολα χρησιμοποιήστε χαμηλή φωνή για να του διαβάσετε ένα παραμύθι, ή ωθήστε το να σκεφτεί όμορφες εικόνες. Απαλή μουσική, εικόνες από τη φύση ή μία απλή ερώτηση «Ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα που έκανες σήμερα;» θα το κάνουν να κλείσει χαρούμενο τα μάτια του. Καληνύχτα!...

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο familylife.gr.