Η
καρκινοπαθής δημοσιογράφος του Guardian, Deborah Orr, έγραψε μια ενδιαφέρουσα
λίστα.
«Λυπάμαι για εσένα»
Το χειρότερο που θα μπορούσες να κάνεις σε έναν καρκινοπαθή,
είναι να εκδηλώσεις την λύπη σου για την κατάσταση του με το βλέμμα σου. Το
ίδιο εξοργιστικό για τον ασθενή, είναι όταν η λύπη εκδηλώνεται με κινήσεις των
χεριών. Ένα άγγιγμα του μηρού, για παράδειγμα, που μπορεί να υποδηλώνει αυτό το
συναίσθημα εκνευρίζει τον ασθενή. Το καλύτερο που μπορείς να πεις είναι: «Θα
ευχόμουν να μην περνούσες αυτή την άσχημη κατάσταση». Με αυτά τα λόγια
εκδηλώνεις το ενδιαφέρον σου για την κατάσταση του, και δεν υποδηλώνεις ότι ο
ίδιος είναι ένα αβοήθητο θύμα.
«Αν κάποιος μπορεί να
το πολεμήσει, αυτός είσαι εσύ»
Το χειρότερο που θα ήθελε να αισθανθεί ένας ασθενής, είναι
ότι δίνει κάποιο είδος μάχης με την ασθένεια. Η ιδέα ότι η ασθένεια είναι μια
δοκιμασία για τον χαρακτήρα του, όπου μπορεί να αποδείξει πόσο γενναίος ή όχι
είναι τον εκνευρίζει αφάνταστα. Το καλύτερο που μπορείς να πεις είναι: «Η μαμά
μου είχε το ίδιο πριν 20 χρόνια και τώρα περιοδεύει στη Βεγγάλη με τους
ακροβάτες ενός σε ένα τσίρκο»(ακόμα και αν αυτό δεν είναι αλήθεια).
«Φαίνεσαι καλά»
Ένα από τα χειρότερα πράγματα που θα μπορούσες να πεις, σε
μια καρκινοπαθή γυναίκα που έχει δει το πρόσωπο της πρησμένο, τα μάτια της να
γίνονται κατακόκκινα σαν να είναι panda, εξαιτίας της πιο επιθετικής θεραπείας
του καρκίνου του μαστού με Docetaxel. Καλύτερα να μην διαστρεβλώσεις την
πραγματικότητα, με γελοία ψέματα. Αν ένας ασθενής θέλει να συζητήσει για την
εμφάνιση του, την κουβέντα θα την ξεκινήσει ο ίδιος.
«Φαίνεσαι απαίσια»
Ακούγεται απίθανο, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να
διαβεβαιώσουν τον ασθενή για το πόσο άσχημα φαίνεται. «Πρέπει να κάνεις
επειγόντως δίαιτα. Έχεις παχύνει»μου είπε κάποιος στο νοσοκομείο, αναφέρει
η Deborah Orr «θα ήταν κάτι που δεν θα έδινα σημασία, αν
ο ίδιος άνθρωπος δεν κουβαλούσε τόνους κέικ και σνακ». «Από την άλλη» συνεχίζει
η δημοσιογράφος «όταν ρωτάω αν μοιάζω με τέρας, σημαίνει ότι θέλω να με κάνετε
να γελάσω. Όπως έκανε ένας φίλος μου, που έβγαζε δήθεν τρομοκρατημένος
φωτογραφίες, κρυμμένος πίσω από τις κουρτίνες στο δωμάτιο του νοσοκομείο, ως
απάντηση στην ερώτηση μου».
«Πες μου τα
αποτελέσματα»
Ο ασθενής μπορεί να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους
λέγεται αυτό: Ανησυχία για την κατάσταση του. Αυτό όμως που θέλει περισσότερο
είναι να έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Δεν θα ήθελε τα αποτελέσματα των
εξετάσεων, να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης με άσχετους. Συνήθως, επιλέγει να
μιλήσει με κοντινούς του ανθρώπους γι’ αυτό το θέμα.
«Θα έκανα οτιδήποτε
για να σε βοηθήσω»
Είναι μια φράση που την λέει ο καθένας, ακόμα και αν δεν
είναι διατεθειμένος να κάνει κάτι για να βοηθήσει. Το καλύτερο σε αυτές τις
περιπτώσεις, είναι να γίνεις συγκεκριμένος. Η ερώτηση «Θα ήθελες να πάρω τα
παιδιά από το σχολείο την Τρίτη;» είναι καλύτερη από την δήλωση ότι μπορείς να
προσφέρεις το οτιδήποτε.
«Όχι, οι ανησυχίες
σου είναι αβάσιμες»
Όταν ένας ασθενής θέλει να μιλήσει για τους φόβους του,
πρέπει να είσαι διατεθειμένος να τους συζητήσεις χωρίς περιστροφές. Η Deborah
Orr αναφέρει την συζήτηση που είχε με μια φίλη της, όταν προσπάθησε να
μοιραστεί το άγχος της για την απώλεια των μαλλιών της, μετά τις
χημειοθεραπείες. Η φίλη της προσπάθησε να την διαβεβαιώσει ότι αυτή η απώλεια
δεν ήταν κάτι σημαντικό, θέλοντας να αλλάξει θέμα συζήτησης. Κάτι τέτοιο, δεν
είναι η ιδανικότερη αντιμετώπιση για το θέμα, όπως λέει η ίδια.
«Με τι μοιάζει η
χημειοθεραπεία;»
Είναι μεγάλο το ποσοστό των ανθρώπων, που θέλει να μάθει
ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την θεραπεία του καρκίνου. Ο ασθενής, αν θέλει
να εκμυστηρευτεί λεπτομέρειες για την θεραπεία του, θα το κάνει ο ίδιος. Το
καλύτερο που έχετε να κάνετε, είναι να κάνετε μια συζήτηση για ευχάριστα
πράγματα. Ο χρυσός κανόνας λέει, ότι το μυαλό των ανθρώπων που έχουν υποστεί
τέτοιου είδους θεραπείες, έχει την ανάγκη να ξεφύγει απ’ όλο αυτό.
«Ήθελα πάρα πολύ να
έρθω»
Καλύτερα μην το πεις, ιδιαίτερα αν δεν είσαι διατεθειμένος
να το κάνεις. Η δημοσιογράφος αναφέρει την περίπτωση μια γνωστής της που ήθελε
πάρα πολύ να έρθει στο νοσοκομείο, αλλά δεν είχε που να αφήσει το μικρό της
γιο. Στην αρχή την δικαιολόγησε. Όταν μετά από μερικές μέρες είδε ένα tweet
της, που ανακοίνωνε ότι πηγαίνει σε ένα πάρτι αυτό την δυσαρέστησε. Το καλύτερο
που έχετε να πείτε είναι: «Θα μπορούσα να σου κάνω επίσκεψη το απόγευμα μετά
την δουλειά μου»; ή ακόμα καλύτερα «Έχω αυτά τα εισιτήρια για το θέατρο. Πες
μου όποτε μπορείς να πάμε μαζί»
«Είμαι τρομερά
αναστατωμένος με την κατάσταση σου»
«Σε τέτοιες περιπτώσεις», λέει η Deborah Orr «το τελευταίο
που ενδιαφέρει έναν ασθενή είναι η δική σας θλίψη. Μπορείς να στείλεις
λουλούδια, κάρτες, δώρα αλλά το πώς αισθάνεσαι πρέπει να το κρατήσεις για τον
εαυτό σου».
Στην τελική, η ασθένεια δεν έχει να κάνει με εσένα τον
ίδιο αλλά με αυτόν που ασθενεί.
ΠΗΓΗ: www.lifo.gr
