Υπάρχουν χιλιάδες πιθανές απαντήσεις για το γιατί οι σχέσεις γίνονται δυσλειτουργικές. Αυτό το άρθρο θα επικεντρωθεί σε μία: την τάση για έναν άντρα να γίνεται παιδί στη σχέση και η συντρόφός του να αναλαμβάνει μητρικό ρόλο. Αυτό είναι ένα αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο, όμως λίγοι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως μπορεί να συμβεί. Όταν είπα σε μερικούς ανθρώπους ότι δούλευα σε ένα άρθρο που συζητά το θέμα αυτό, αντέδρασαν σαν να πρόκειται για ένα πολύ συχνό φαινόμενο που οι περισσότεροι γνωρίζουν. Ωστόσο, πολλά ζευγάρια εξακολουθούν να πέφτουν σε αυτή την παγίδα. Ένα άτομο είπε ότι μπορεί να φαίνεται κοινή λογική, όμως οι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν, όταν αυτό συμβαίνει στην σχέση τους μέχρις ότου παγιωθούν οι ρόλοι μέσα σε αυτή.
Το να γίνει ένα παιδί ένας άντρας (σε μια ετεροφυλοφιλική σχέση) μπορεί να συμβεί με πολλούς τρόπους. Η έρευνα έδειξε ότι υπάρχουν διαφορές στην έννοια της φροντίδας ενός παιδιού. Για ένα παιδί το πρότυπο της ευθύνης είναι η μητέρα. Οι μητέρες τείνουν να συμμετέχουν σε περισσότερες από τις καθημερινές δραστηριότητες φροντίδας και τις ευθύνες του παιδιού. Γιατροί, ραντεβού, επιπλέον εξωσχολικές δραστηριότητες, έλεγχος των σχολικών ασκήσεων, ανάθεση καθηκόντων, αυτός είναι συχνά ο ρόλος της μητέρας. Οι πατέρες σχετίζονται πιο πολύ με το παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, πολλοί πατέρες μετατρέπουν ακόμη και τις ευθύνες σε παιχνίδι. Συμβαίνει συχνά οι γυναίκες να μετατρέπουν τη διαδικασία της πρωινής ετοιμασίας των παιδιών σε αγώνα δρόμου. Σε αυτή τη διαδικασία ο άντρας-παιδί μαθαίνει ότι οι άνδρες έχουν σχέση με το παιχνίδι και οι γυναίκες με την ευθύνη.
Μια δεύτερη πτυχή που εξακολουθεί να είναι αλήθεια, αλλά μπορεί να ξεθωριάζει σε αυτή τη γενιά είναι ότι πολλοί άνδρες διδάσκονται ότι η έκφραση ορισμένωνσυναισθημάτων είναι μη αποδεκτή για άνδρες. Πολλοί νέοι άνδρες διδάσκονται ότι πρέπει να κρατήσουν τα συναισθήματά τους και να ασχολούνται μαζί τους με κάποιον απροσδιόριστος, ασαφή, υπόγεια τρόπο. Θεωρούν ότι η συγκράτησή τους θα έχει ως αποτέλεσμα τα συναισθήματα να σβηστούν με κάποιο μαγικό τρόπο. Αυτό μπορεί να είναι αποτελεσματικό για ορισμένα συναισθήματα, αλλά σε γενικές γραμμές η προσπάθεια αυτή μπορεί να είναι επιβλαβής. Όσον αφορά τις σχέσεις, μπορεί να είναι πολύ επιζήμια. Ο άντρας ωριμάζει όταν εισέρχεται σε μια σχέση. Ενώ στο στάδιο του φλερτ η παιδική του διάθεση και η παιδιάστικη γοητεία του είναι ελκυστική και προσφιλή, καθώς η σχέση εξελίσσεται μπορεί να υπάρχουν ενδείξεις και απόπειρες να περιορίστουν κάποιες από τις παιδιάστικες συμπεριφορές. Μόλις έρθει ο γάμος εμφανίζεται όλο και πιο έντονη η στροφή προς την υπευθυνότητα και την ωριμότητα. Για πολλούς άνδρες σε ένα γάμο η γυναίκα μπορεί να αρχίσει να γίνει μια μητρική φιγούρα. Αυτή μπορεί να τους ενθαρρύνει να παίζουν λιγότερο (παρέα με φίλους, κατανάλωση οινοπνεύματος,κ.ά.) και να συμπεριφέρονται με πιο ώριμο τρόπο. Έχω ακούσει πολλές φορές φράσεις από άνδρες πελάτες που συζητούν τα προβλήματα στη σχέση τους όπως αυτές, «Προτού να παντρευτούμε είχε κι εκείνη πλάκα. Θέλαμε και οι δύο να βγαίνουμε έξω, να πίνουμε και να χορεύουμε. Τώρα δεν θέλει να παίρνει μέρος σε αυτό." Αυτή η μητρική συμπεριφορά συχνά γίνεται ακόμα πιο έντονη μετά τη γέννηση των παιδιών.
Μια άλλη πτυχή που επηρεάζει τη σχέση είναι η τάση των ανδρών να αισθάνονται παραγκωνισμένοι όταν ένα παιδί μπαίνει μέσα στην οικογένεια. Οι περισσότεροι άνδρες θα συναντήσουν δυσκολίες στην αποδοχή αυτού, αλλά φαίνεται να είναι μια σκληρή πραγματικότητα την οποία πολλοί άνδρες αρνούνται. Όταν συνδυάσετε αυτό το συναίσθημα του παραγκωνισμού με την εκπαίδευσή τους σε "ώριμους άντρες" και δεν επιτρέψετε σε αυτά τα εγωκεντρικά συναισθήματα να γίνουν ζήτημα, έχετε μια συνταγή για την καταστροφή της σχέσης. Πολλοί άνδρες δεν πρόκειται ποτέ εκφράσουν αυτό το συναίσθημα, στην πραγματικότητα θα προσπαθήσουν να το καταπνίξουν οι ίδιοι, και στη συνέχεια θα βρεθούν να επιζητούν να καλύψουν το κενό τους με έλλειψη προσοχής σε κάποιο άλλο σημείο της σχέσης. Μεγάλο μέρος αυτής της διεργασίας μπορεί να είναι ασυνείδητο, και καμία μεριά δεν μπορεί να γνωρίζει τι συμβαίνει, ή από που μπορούν να προέρχονται αυτά τα ανθυγιεινά κίνητρα.
Ο στόχος δεν είναι να ρίξουμε ευθύνες σε οποιοδήποτε από τα δύο μέρη (οι άνδρες ότι δεν μεγαλώνουν ή οι γυναίκες ότι προσπαθούν να το παίξουν μητέρες), αλλά απλώς να βοηθήσουμε τις δύο πλευρές να κατανοήσουν τους μαθημένους αυτούς ρόλους που θα μπορούσαν να γίνουν ο αρνητικός αντίκτυπος της σχέσης τους.
Αναγνωρίζοντας τη ρίζα αυτών των συμπεριφορών δεν είναι αρκετή. Ας ελπίσουμε ότι η κατανόηση μπορεί να οδηγήσει στο να ανταποκρίνεστε στο σύντροφό σας με διαφορετικό τρόπο, και να “διακόψετε” αυτές τις συνήθειες που οι ρόλοι αυτοί υπαγορεύουν. Οι άνθρωποι δεν είναι υποχρεωμένοι να αποδεχτούν αυτούς τους ρόλους, μπορούν να τους συνειδητοποιήσουν και να τους τροποποιήσουν, πριν προκαλέσουν ζημιά στη σχέση.Οι άνδρες μπορούν να έχουν την τάση να έχουν παιχνιδιάρικη διάθεση, και οι γυναίκες να είναι πιο μητρικές, αλλά με την κατανόηση των κινήτρων αυτών των συμπεριφορών, και οι δύο σύντροφοι μπορούν να έχουν καλύτερη κατανόηση, συμπόνια και διάλογο.
(Από το άρθρο Men Turning Into Boys, Their Wives Their mother, στην ιστοσελίδα Psychology Today)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου